MIjn verhaal over de redding van de Minotaurus
Door: Theseus de Dappere
Blijf op de hoogte en volg Theseus
16 Februari 2017 | Griekenland, Kreta
Jullie hebben mij allemaal massaal gevraagd of ik mijn reis naar de Minotaurus voor jullie kan
opschrijven. Zoals alle andere dingen is dat voor mij een makkie, dus hier is mijn reisverslag.
Oh Mijn Zeus! Wat een dag! Vandaag ben ik jarig! Eindelijk ben ik 18 jaar. Ik ben altijd al lang groter dan de anderen maar nu voel ik me eindelijk echt volwassen. Ik ben benieuwd wat mama me zal geven voor mijn verjaardag. Misschien wel een nieuwe Aïfoon! Maar in plaats
van een pakje zegt ze tegen me: ‘Kom Theseus, je bent hier nu groot genoeg voor. Kom maar met me mee.’ We lopen met zijn tweeën naar een rotsblok even buiten Troizen. Ze vraagt me of ik het rotsblok op kan tillen. Ik til met mijn pink het mega zware rotsblok op want ik ben zoo sterk. Onder het rotsblok zie ik een zwaard liggen en één paar sandalen. Mijn moeder zegt dat ik de sandalen en het zwaard moet pakken en daarmee naar Athene moet reizen, want daar zal ik mijn vader ontmoeten. Er gaat van alles door me heen. Ik had altijd gedacht dat Poseidon mijn vader was. Ik weet dat Poseidon er altijd heel goed uit ziet, dus dit was een teleurstelling want die sandalen waren echt heel lelijk (niet tegen mijn vader vertellen). Mama voegt er nog iets
aan toe: ‘Je vader en ik zouden graag willen dat je met de boot reist want over land is het heel gevaarlijk.’ Maar ik ben heel dapper dus ik ga toch over land, ik ben nu toch 18 dus dan mag ik mijn eigen beslissingen maken.
Na een super korte tocht die echt helemaal niet gevaarlijk is. Kom ik aan in Athene. Ik ben natuurlijk super beroemd dus ik denk dat het beter is als ik me vermom als een vreemdeling zodat niet iedereen om mijn handtekening gaat vragen. Omdat ik niet zoveel avonturen had
beleefd in mijn reis ben ik echt helemaal niet voorzichtig dus ik ram op de deur, want ik ben zooo stoer. Ik word aardig ontvangen en er word me een kamer aangeboden. Na een tijdje krijg ik de opdracht om de stier die Herakles had losgelaten te vangen. ik zeg: ‘Wat een makkie’ en ga op pad naar Marathon. Daar vang ik de stier en offer het op de Akropolis aan
de goden. Super makkelijk! Toen zouden we gaan eten. Ik besluit dat dat het moment is om aan mijn vader te laten zien dat ik zijn zoon ben. Aan tafel snijd ik het vlees met het zwaard van mijn vader, mijn vader herkent het zwaard en we omhelzen elkaar. Hij pakt me stevig vast en ik denk: 'Ik lijk op hem'. En ik voel me gelukkig.
Dagen gaan voorbij dat ik samen met mijn vader op zijn kamer praat. Ik vertel over mijn heldendaden en hij over zijn avonturen (die natuurlijk veel minder spectaculair zijn als die van mij, maar ik ben wel trots op hem hoor). Op een dag vertelt hij over een minotaurus op Kreta die elke negen jaar zeven jongens en zeven meisjes opeet uit Athene. Ik vind het zo’n heftig verhaal! Dat mag niet gebeuren! Ik voel de drang om in actie te komen en ik zeg tegen mijn vader: ‘ Laat mij meegaan, vader, ík
wil de Minotaurus verslaan’. Mijn vader probeert me over te halen om het niet te doen maar ik ben dapper en sterk dus ik weet dat het me zal lukken!
Nog net voordat ik wil vertrekken naar Kreta spreek ik met mijn vader af dat als het me gelukt is ik de zeilen om zou wisselen van zwart naar wit zodat hij gelijk vanuit Athene kan zien of het me lukt.
De zeereis was een makkie, ik ben alle avonturen aan land gewend, dan was dit natuurlijk niks. Binnen no-time kwamen we aan in Kreta. Op de kust staan koning Minos en zijn dochter. ‘Wauw’ denk ik bij mezelf ‘wat een lekker stuk, met haar wil ik wel trouwen later’. Ik kijk haar aan, en zij kijkt mij ook aan. Ik zie haar liefde in haar ogen, zal ze mij ook leuk vinden? Ze zegt tegen me: ‘Jij, Athener, jij bent de zoon van de heerser. Jij brengt mij naar het mooie Athene en trouwt met mij.’ Ik schrik een beetje van haar reactie. Ze praat op zo’n manier alsof het een soort vertaaltekst is voor kinderen die nog geen Grieks kennen. Maar ik vind het goed want ik zou graag met haar willen trouwen. Ariadne vertelt dat ze een list heeft: ze geeft mij een draad, die bindt ze vast aan de deur van
het labyrint. Ik moet tijdens mijn tocht door het labyrint de draad uitrollen en als ik dan de Minotaurus heb verslagen kan ik door het draad te volgen de uitgang van het labyrint terugvinden. Ik vind het een geweldig plan! Ik stem met haar in en samen bespreken we nog even
de tactiek.
En toen kon ik het labyrint ingaan.
Het is een groot doolhof, alles lijkt op elkaar. Ik zeg de kinderen bij de poort te wachten tot ik terug kom, want natuurlijk kom ik terug zonder schrammetje of course. Toch is dit een echte wirwar van gangen, missie 1 is om de minotaurus te vinden! Na een tijdje (ik weet niet hoe lang want voor de veiligheid heb ik mijn telefoon achtergelaten) hoor ik een luid gesnurk. Dat is vast de Minotaurus, ik hoor dat ik dicht in de buurt van mijn bestemming ben. Als ik de hoek om ga is het touw dat ik van Ariadne kreeg bijna uitgerold. Gelukkig kom ik op dat moment aan bij de slaapplaats van het enge gevaarlijke beest. Het beest slaapt dus dit is mijn kans. Ik sluip naar het beest toe om hem van achteren aan te vallen. Dan tilt het beest zijn hoofd op. Met zijn grote vurende ogen kijkt hij me aan. Ik, Theseus ben niet bang. Ik ga er op af met mijn vuisten en ram hem knock-out. Ik ben zo geschrokken van het feit dat het me gewoon gelukt is. Ik heb de kwaadaardige minotaurus gedood met mijn eigen vuisten! Ik ren zo snel mogelijk via het touw naar de uitgang van het doolhof, waar kinderen staan in spanning te wachten, ik schreeuw dat het me gelukt is en iedereen begint te juichen. Allemaal willen ze weten hoe het is gegaan. Ik vertel over het enge beest dat me bijna dood had gebeten en dat zijn ogen haast vuur spuwde, de kinderen zitten vol spanning te luisteren. Dan denk ik aan Ariadne, die buiten de poort staat te wachten. We rennen met z’n alle naar haar toe en omhelzen haar. Uiteindelijk gaan Ariadne en ik samen met de kinderen op de bood terug naar Athene. Na een lange zeereis komen we aan op Naxos een eiland onderweg naar Athene. We zijn allemaal erg moe en gooien het anker uit en besluiten op het strand te gaan slapen. Ik lig naast Ariadne, na een tijdje valt Ariadne in slaap en de kinderen ook! Ik kan maar niet slapen, de adrenaline van het verslaan van de Minotaurus zit nog steeds in m'n bloed. Het was niet eng, ik bedoel ik, Theseus, ben sterk en kan alles hebben. Mijn vader had nog zo duidelijk gezegd dat ik niet moest gaan, volgens hem was het te gevaarlijk! Maar als iemand mij verteld dat iets gevaarlijk is doe ik het juist. Na een paar uur val ik vredig in slaap, de gedachten van trouwen met Ariadne geeft me een goed gevoel. Ariadne is een prachtig en lief meisje!
De volgende ochtend is Ariadne al opgestaan, de kinderen rennen over het hele strand en spelen spelletjes. Ik denk dat Ariadne ontbijt aan het zoeken is want ik zie haar nergens. Na een uur begin ik me zorgen te maken, wat kan er zo lang duren dat je meer dan een uur weg blijft? Ik roep haar naam, ARIADNEEE ARIADNEEE! Ik krijg geen reactie dus vraag ik de kinderen mee te gaan zoeken. Als ik aankom bij de klif aan de andere kant van het eiland hoor ik een zware stem: ‘Oh Theseus, het meisje is te goed voor jou, jij bent een arrogante zak! Ariadne is voor mij, van mij en zal altijd bij mij zijn!’
Ik schrikt van deze worden, wie denkt hij wel niet dat hij is!
‘Ik? Ik ben Dionysos de god!’ Zegt de man met de zware stem!
Ik moet zo snel mogelijk weg met de kinderen hier vandaag! Ik ben hartbroken en een single held!
Op het schip barst ik in tranen uit, ik ben zo knap en zo mooi! Wie wil er nou niets met mij? Als we midden op zee zijn en Athene al zien liggen zie ik een man op de kust staan! Dat is vast mijn vader, wat zal hij trots zijn dat zijn enige zoon de gevaarlijke Minotaurus heeft verslagen met zijn blote handen! Als we nog dichterbij komen zie ik iets gebeuren wat ik niet helemaal kan plaatsen. Mijn vader springt van de klif af het water in. Komt hij naar ons toe zwemmen? Dan kijk ik omhoog en zie ik de zwarte zeilen, Oh Mijn Zeus ik heb de zeilen niet verwisseld en dat had ik wel beloofd! Nee, nee, nee dit kan niet waar zijn! Door mijn liefdesverdriet ben ik straal vergeten de zeilen te verwisselen. Vader dacht dat ik dood was en is van de klif gesprongen! Ik ben de oorzaak van de dood van mijn bloedeigen vader! Als ik eenmaal aan wal ben met alle kinderen ren ik zo snel mogelijk naar de klif toe, er ligt niets meer van mijn vader, hij is weg, voorgoed. Ik word na de dood van mijn vader als koning benoemt, zelf ga ik elke week langs het graf van mijn lieve vader die ik maar kort gekend heb om hem te eren.
quizvraag: weet jij in welke volgorde de onderstaande foto's moeten? stuur het antwoord in de reacties en wie weet win jij wel een meet and greet met mij, Theseus de Dappere.
Dit was mijn reisverslag, jullie hebben het natuurlijk heel dapper gevonden dus klik even op die like-knop en abonneer.
Groetjes Theseus de Dappere
opschrijven. Zoals alle andere dingen is dat voor mij een makkie, dus hier is mijn reisverslag.
Oh Mijn Zeus! Wat een dag! Vandaag ben ik jarig! Eindelijk ben ik 18 jaar. Ik ben altijd al lang groter dan de anderen maar nu voel ik me eindelijk echt volwassen. Ik ben benieuwd wat mama me zal geven voor mijn verjaardag. Misschien wel een nieuwe Aïfoon! Maar in plaats
van een pakje zegt ze tegen me: ‘Kom Theseus, je bent hier nu groot genoeg voor. Kom maar met me mee.’ We lopen met zijn tweeën naar een rotsblok even buiten Troizen. Ze vraagt me of ik het rotsblok op kan tillen. Ik til met mijn pink het mega zware rotsblok op want ik ben zoo sterk. Onder het rotsblok zie ik een zwaard liggen en één paar sandalen. Mijn moeder zegt dat ik de sandalen en het zwaard moet pakken en daarmee naar Athene moet reizen, want daar zal ik mijn vader ontmoeten. Er gaat van alles door me heen. Ik had altijd gedacht dat Poseidon mijn vader was. Ik weet dat Poseidon er altijd heel goed uit ziet, dus dit was een teleurstelling want die sandalen waren echt heel lelijk (niet tegen mijn vader vertellen). Mama voegt er nog iets
aan toe: ‘Je vader en ik zouden graag willen dat je met de boot reist want over land is het heel gevaarlijk.’ Maar ik ben heel dapper dus ik ga toch over land, ik ben nu toch 18 dus dan mag ik mijn eigen beslissingen maken.
Na een super korte tocht die echt helemaal niet gevaarlijk is. Kom ik aan in Athene. Ik ben natuurlijk super beroemd dus ik denk dat het beter is als ik me vermom als een vreemdeling zodat niet iedereen om mijn handtekening gaat vragen. Omdat ik niet zoveel avonturen had
beleefd in mijn reis ben ik echt helemaal niet voorzichtig dus ik ram op de deur, want ik ben zooo stoer. Ik word aardig ontvangen en er word me een kamer aangeboden. Na een tijdje krijg ik de opdracht om de stier die Herakles had losgelaten te vangen. ik zeg: ‘Wat een makkie’ en ga op pad naar Marathon. Daar vang ik de stier en offer het op de Akropolis aan
de goden. Super makkelijk! Toen zouden we gaan eten. Ik besluit dat dat het moment is om aan mijn vader te laten zien dat ik zijn zoon ben. Aan tafel snijd ik het vlees met het zwaard van mijn vader, mijn vader herkent het zwaard en we omhelzen elkaar. Hij pakt me stevig vast en ik denk: 'Ik lijk op hem'. En ik voel me gelukkig.
Dagen gaan voorbij dat ik samen met mijn vader op zijn kamer praat. Ik vertel over mijn heldendaden en hij over zijn avonturen (die natuurlijk veel minder spectaculair zijn als die van mij, maar ik ben wel trots op hem hoor). Op een dag vertelt hij over een minotaurus op Kreta die elke negen jaar zeven jongens en zeven meisjes opeet uit Athene. Ik vind het zo’n heftig verhaal! Dat mag niet gebeuren! Ik voel de drang om in actie te komen en ik zeg tegen mijn vader: ‘ Laat mij meegaan, vader, ík
wil de Minotaurus verslaan’. Mijn vader probeert me over te halen om het niet te doen maar ik ben dapper en sterk dus ik weet dat het me zal lukken!
Nog net voordat ik wil vertrekken naar Kreta spreek ik met mijn vader af dat als het me gelukt is ik de zeilen om zou wisselen van zwart naar wit zodat hij gelijk vanuit Athene kan zien of het me lukt.
De zeereis was een makkie, ik ben alle avonturen aan land gewend, dan was dit natuurlijk niks. Binnen no-time kwamen we aan in Kreta. Op de kust staan koning Minos en zijn dochter. ‘Wauw’ denk ik bij mezelf ‘wat een lekker stuk, met haar wil ik wel trouwen later’. Ik kijk haar aan, en zij kijkt mij ook aan. Ik zie haar liefde in haar ogen, zal ze mij ook leuk vinden? Ze zegt tegen me: ‘Jij, Athener, jij bent de zoon van de heerser. Jij brengt mij naar het mooie Athene en trouwt met mij.’ Ik schrik een beetje van haar reactie. Ze praat op zo’n manier alsof het een soort vertaaltekst is voor kinderen die nog geen Grieks kennen. Maar ik vind het goed want ik zou graag met haar willen trouwen. Ariadne vertelt dat ze een list heeft: ze geeft mij een draad, die bindt ze vast aan de deur van
het labyrint. Ik moet tijdens mijn tocht door het labyrint de draad uitrollen en als ik dan de Minotaurus heb verslagen kan ik door het draad te volgen de uitgang van het labyrint terugvinden. Ik vind het een geweldig plan! Ik stem met haar in en samen bespreken we nog even
de tactiek.
En toen kon ik het labyrint ingaan.
Het is een groot doolhof, alles lijkt op elkaar. Ik zeg de kinderen bij de poort te wachten tot ik terug kom, want natuurlijk kom ik terug zonder schrammetje of course. Toch is dit een echte wirwar van gangen, missie 1 is om de minotaurus te vinden! Na een tijdje (ik weet niet hoe lang want voor de veiligheid heb ik mijn telefoon achtergelaten) hoor ik een luid gesnurk. Dat is vast de Minotaurus, ik hoor dat ik dicht in de buurt van mijn bestemming ben. Als ik de hoek om ga is het touw dat ik van Ariadne kreeg bijna uitgerold. Gelukkig kom ik op dat moment aan bij de slaapplaats van het enge gevaarlijke beest. Het beest slaapt dus dit is mijn kans. Ik sluip naar het beest toe om hem van achteren aan te vallen. Dan tilt het beest zijn hoofd op. Met zijn grote vurende ogen kijkt hij me aan. Ik, Theseus ben niet bang. Ik ga er op af met mijn vuisten en ram hem knock-out. Ik ben zo geschrokken van het feit dat het me gewoon gelukt is. Ik heb de kwaadaardige minotaurus gedood met mijn eigen vuisten! Ik ren zo snel mogelijk via het touw naar de uitgang van het doolhof, waar kinderen staan in spanning te wachten, ik schreeuw dat het me gelukt is en iedereen begint te juichen. Allemaal willen ze weten hoe het is gegaan. Ik vertel over het enge beest dat me bijna dood had gebeten en dat zijn ogen haast vuur spuwde, de kinderen zitten vol spanning te luisteren. Dan denk ik aan Ariadne, die buiten de poort staat te wachten. We rennen met z’n alle naar haar toe en omhelzen haar. Uiteindelijk gaan Ariadne en ik samen met de kinderen op de bood terug naar Athene. Na een lange zeereis komen we aan op Naxos een eiland onderweg naar Athene. We zijn allemaal erg moe en gooien het anker uit en besluiten op het strand te gaan slapen. Ik lig naast Ariadne, na een tijdje valt Ariadne in slaap en de kinderen ook! Ik kan maar niet slapen, de adrenaline van het verslaan van de Minotaurus zit nog steeds in m'n bloed. Het was niet eng, ik bedoel ik, Theseus, ben sterk en kan alles hebben. Mijn vader had nog zo duidelijk gezegd dat ik niet moest gaan, volgens hem was het te gevaarlijk! Maar als iemand mij verteld dat iets gevaarlijk is doe ik het juist. Na een paar uur val ik vredig in slaap, de gedachten van trouwen met Ariadne geeft me een goed gevoel. Ariadne is een prachtig en lief meisje!
De volgende ochtend is Ariadne al opgestaan, de kinderen rennen over het hele strand en spelen spelletjes. Ik denk dat Ariadne ontbijt aan het zoeken is want ik zie haar nergens. Na een uur begin ik me zorgen te maken, wat kan er zo lang duren dat je meer dan een uur weg blijft? Ik roep haar naam, ARIADNEEE ARIADNEEE! Ik krijg geen reactie dus vraag ik de kinderen mee te gaan zoeken. Als ik aankom bij de klif aan de andere kant van het eiland hoor ik een zware stem: ‘Oh Theseus, het meisje is te goed voor jou, jij bent een arrogante zak! Ariadne is voor mij, van mij en zal altijd bij mij zijn!’
Ik schrikt van deze worden, wie denkt hij wel niet dat hij is!
‘Ik? Ik ben Dionysos de god!’ Zegt de man met de zware stem!
Ik moet zo snel mogelijk weg met de kinderen hier vandaag! Ik ben hartbroken en een single held!
Op het schip barst ik in tranen uit, ik ben zo knap en zo mooi! Wie wil er nou niets met mij? Als we midden op zee zijn en Athene al zien liggen zie ik een man op de kust staan! Dat is vast mijn vader, wat zal hij trots zijn dat zijn enige zoon de gevaarlijke Minotaurus heeft verslagen met zijn blote handen! Als we nog dichterbij komen zie ik iets gebeuren wat ik niet helemaal kan plaatsen. Mijn vader springt van de klif af het water in. Komt hij naar ons toe zwemmen? Dan kijk ik omhoog en zie ik de zwarte zeilen, Oh Mijn Zeus ik heb de zeilen niet verwisseld en dat had ik wel beloofd! Nee, nee, nee dit kan niet waar zijn! Door mijn liefdesverdriet ben ik straal vergeten de zeilen te verwisselen. Vader dacht dat ik dood was en is van de klif gesprongen! Ik ben de oorzaak van de dood van mijn bloedeigen vader! Als ik eenmaal aan wal ben met alle kinderen ren ik zo snel mogelijk naar de klif toe, er ligt niets meer van mijn vader, hij is weg, voorgoed. Ik word na de dood van mijn vader als koning benoemt, zelf ga ik elke week langs het graf van mijn lieve vader die ik maar kort gekend heb om hem te eren.
quizvraag: weet jij in welke volgorde de onderstaande foto's moeten? stuur het antwoord in de reacties en wie weet win jij wel een meet and greet met mij, Theseus de Dappere.
Dit was mijn reisverslag, jullie hebben het natuurlijk heel dapper gevonden dus klik even op die like-knop en abonneer.
Groetjes Theseus de Dappere
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley